faiz :): Autobiografi: Pemadam

Kotak pensil lama,
Laci meja

19 Jun 2013

Kehadapan sahabat karibku pensil , ohayo gozaimasu! :)

Harap saudari di dalam kondisi yang meyakinkan. Saya baik2 je kat sini :D

Oh ya! Mesti saudari terkejut kan, mcm mana saya boleh tulis surat, padahal saya ni pemadam. Saya pun tak percaya. Selalunya saudari lah yg tulis2 ni, saya teman je, mcm muda2 dulu :) Meh saya cite mcm mana boleh jd. Kalau saya ckp, saudari percaya ye. Kite kan kawan baik? ;)

Haritu kann, saya didatangi pari2. Dia ckp, saya sediiiih sangat. Dia dengar saya menangis. Dia kesian dekat saya. Dia tak sampai hati tgk saya. Dia pun muncullah. Dia bg saya buat 1 wish.

Saya pun bgtahu dia, saya nangis sebab saya rindu kawan baik saya. Awak. Dulu kite selalu berkepit. Kat mana2 pergi mesti kene berdua. Tak lengkap saya tanpe awak. Tak lengkap jugak awak takde saya.

Saya seronok dulu. Kawan2 kite yg lain jeles je tgk kite. Tu si pembaris, stapler, peraut, diorang selalu bahan kite mase kite ramai2 dalam kotak pensil dulu. Awak, awak ingat kan? :)

Tapi sekarang…

awak dah lain :(

Badan awak dah keras. Awak dah tak pakai peraut kalau lid awak patah. Eh? Awak dah tak pakai lid lah! Mata awak tak kan patah. Awak dah kuat sekarang yeyey! Dulu, awak mcm saye, makin lame pakai, makin kecil. Sekarang, lame2 pun tak kecik2. Awak dah jadi pen. Baguslah.

Cume…

Sejak awak jd pen, awk dah tak mcm dulu. Awak dah tak rapat dengan saya dah. Awak dah ada liquid. Awak ckp, awak suke dia. Dia putih. Badan dia boleh goncang2, ada bunyik. Bila awak buat silap, awak kata dia boleh tutup silap awak. Awak ckp dia pelengkap hidup awak.

Awak mesra sgt dengan dia.

Awak…

Awak dah tak perlu saye ke? :’(

Mungkin saye tak seputih dia, saye kotor, awak geli. Tapi sebenarnya saya kotor sebab saya padam salah awak diam2 masa awak taktahu.

Mungkin saye dah tak boleh boleh tutup silap awak. Tapi awak tahu tak, dulu saye tak pernah tutup silap awak. Saya padam terus! Sebab saya takut kalau saya tutup, lama2 nanti terhakis, nanti awak teringat balik salah awak. Nanti awak sedih. Saya taknak awak sedih. :(

Mungkin badan saya tak boleh goncang2. Tak boleh hiburkan awak masa senang. Tapi ingat tak dulu, mase badan awak makin lama makin kecil sebab kene raut, awak nangis sebab risau sangat awak akan hilang dari kotak pensil kite. Saya cube tenangkan awak, saya pinjamkan bahu saye. Saya bgtahu awak saya akan temankan awak jugak kalau awak pergi mane2. Kalau awak takde saya pun taknak ade! Lepas tu awak senyum lebar2 hek2 :’D

Haa nak sambung ni cerita pari2 tadi tak habis lagi.

Lepas dia offer saya buat wish, awak tahu saya mintak apa.

1^st saya cakap saya nak masa ni putar balik, saya nak mcm dulu. Best sgt. Tapi dia ckp tak boleh buat mcm tu. Kesian org yg dah habis diploma kena ulang balik diploma diorang. Huh? :o

Hmm takpelah. Then saya mintak pulak awak ada dengan saya. Saya nak sentiasa dengan awak. Tapi yang tu pun dia ckp tak boleh. Dia kata awak bahagia. Tak elok runtuhkan masjid org. Eh?

Isk2 :( Last2 saya mintak dia jadikan saya boleh menulis. Haa yg tu dia bg.

Awak…

Awak janganlah buang saya. Awak janganlah pinggirkan saya. Awak janganlah dah tak ambik kisah dekat saya.

Saya cuma nak kawan dengan awak. Boleh ye awak?

Kalau lepas ni awak ada buat salah, and liquid tu dah kering. Awak jgn nangis. Awak bgtahu saya. Saya cuba padam salah awak. Kalau tak boleh, saya bolehkan jugak! Saya gosok, gesek, gores diri saya ni dekat kertas tu sampai habis. Biar saya mati mencuba daripada hidup tengok awak sedih. Awak jgn risau tau :)

Apa2 pun saya cume nak awak bahagia. Tak lebih dari tu saya harapkan :’) Bye2 awak. Leb u!

P/s: nah utk awak! Klik2 :D